Peer Gynt

AKT I

Peer Gynt fantazjuje o upolowaniu białego Jelenia. Opowiada o swoich rojeniach matce, która oskarża go o kłamstwo i próżniactwo. Åse beszta też syna, że stracił okazję poślubienia Ingrid, przyjaciółki z lat dziecięcych, co położyłoby kres ich ubóstwu, w które wpędził rodzinę ojciec Peera przez swoje zaniedbania. Ingrid wychodzi za mąż za Madsa Moena, najbogatszego kawalera w okolicy. Peer zamierza przyłączyć się do gości weselnych, jednak jego matka obawia się, że zepsuje uroczystość.

Rozpoczyna się przyjęcie. Weselnicy wiwatują na cześć nowożeńców. Jedynie Ingrid wydaje się nieobecna myślami, myśli o Peerze, z którym miała kiedyś romans. Mimo braku zainteresowania Panny Młodej, jej świeżo upieczony mąż wydaje się jednak zadowolony z uroczystości. Tymczasem Peer zwraca swoją obecnością uwagę kobiet, które są zauroczone jego tańcem. Popisy Peera irytują za to mężczyzn, którzy traktują je jako prowokację. Wśród gości jest także Solweig i jej młodsza siostra Helga. W pewnym momencie Solweig i Peer zaczynają tańczyć razem, co wywołuje zazdrość Ingrid i niezadowolenie innych weselników. Gdy Helga odciąga siostrę na bok Peer prosi do tańca Ingrid, co wywołuje poruszenie wśród obecnych. Kowal Aslak wszczyna awanturę z Peerem, podczas gdy inni mieszkańcy wioski usiłują odurzyć go alkoholem. Peer nie poddaje się jednak i zawstydza Aslaka na oczach wszystkich. Ten chwyta za topór, aby pomścić zniewagę, jednak w drogę wchodzi mu Śmierć. Peer wykorzystuje nadążającą się okazję i ucieka z Ingrid. Para spędza razem namiętną noc, jednak Peer dość szybko jest znudzony i odprawia młodą kobietę.

Peera próbują uwieść trzy leśne nimfy. Chwilę później spotyka on tajemniczą kobietę w zieleni, a ta wskazuje mu drogę do królestwa trolli. Zaintrygowany bogactwem tajemniczej krainy Peer postanawia poślubić Zieloną, która okazuje się córką władcy trolli. On chętnie zgadza się oddać mu ją za żonę i powoli odsłania jej prawdziwą twarz.

Kobieta w zieleni rozpoczyna nieporadny taniec. Gdy zbliża się do Peera, by go pocałować, ten jest przerażony jej odrażającym widokiem i próbuje uciec. Jednak Zielona pragnie zatrzymać go za wszelką cenę twierdząc, że nosi jego nienarodzone dziecko. Peer protestuje i zaprzecza ojcostwu, co wywołuje we władcy trolli chęć zemsty. Wściekłość trolla zostaje zażegnana przez małą Helgę, która wymierza cios Peerowi, przypominając mu o obietnicy, którą złożył jej siostrze Solweig.

Do królestwa trolli wkracza Śmierć i powstrzymuje wściekłe trolle. Kiedy mija zagrożenie, Śmierć maluje Peera i otaczający krajobraz na płótnie. Tymczasem Helga przyprowadza Solweig do Peera, a oni przysięgają sobie wieczną miłość. Tę romantyczną chwilę przerywa odgłos Jelenia, anonsujący śmierć Åse. Peer postanawia wrócić do domu, gdzie znajduje ja umierającą. By ulżyć matce w cierpieniu, opowiada jej piękną historię, która przenosi ich do beztroskich lat jego dzieciństwa.

AKT II

Kilka lat później Peer jest już bardzo zamożnym przedsiębiorcą. Wyrusza podróż na marokańską pustynię, gdzie spotyka Anitrę, córkę wodza Beduinów. Pociąga go egzotyczna uroda kobiety, jednak ona czyha jedynie na jego majątek. Obrabowawszy Peera, dziewczyna porzuca go na obcej ziemi zdanego wyłącznie na siebie. Błąkający się Peer spotyka tajemniczego doktora Begriffenfeldta, który zaprasza go do jakiegoś wyjątkowego miejsca. Szybko okazuje się jednak, że to zakład dla obłąkanych, gdzie Peer poznaje czterech szaleńców, którzy są podekscytowani jego przybyciem. Dr Begriffenfeldt poddaje Peera testom psychologicznym i zapisuje jego reakcje. Pacjent jest wycieńczony, na granicy załamania nerwowego. Wielkie marzenie Peera, by stać się kimś innym, właśnie się spełniło, bo jego nowi przyjaciele z zakładu dla obłąkanych obwołują go królem. 

Peer jest głęboko rozczarowany swoim życiem i musi stawić czoło tej bolesnej prawdzie, której dotychczas nie dostrzegał. Dręczy go wspomnienie fatalnego ślubu Madsa Moena i Ingrid, podczas którego wśród weselników pojawiają się teraz także spotykane wcześniej osoby, w tym Zielona z nowonarodzonym dzieckiem. Wyrzuty sumienia kierują Peera do Solweig, ale na jego drodze staje znów jednak złowroga Śmierć oferując mu ukojenie w trumnie, ale Peer chociaż sterany życiem, pragnie zyskać jeszcze trochę czasu.

Tymczasem Solweig, czekająca wiernie na ukochanego przez wiele lat, zestarzała się i oślepła. Rozgoryczony Peer dopiero teraz uświadamia sobie, że odrzucał dotąd wszystko, co miało jakąkolwiek wartość w jego życiu, a przede wszystkim wielkie uczucie Solweig. W jej ramionach znajduje w końcu ukojenie, jednak ich doczesna droga dobiega już końca. Może odnajdą miłość i szczęście w innym życiu…