Dracula

PROLOG

W XV wieku dzielny hrabia Wład Dracula wyruszył na wojnę Turkami w obronie ojczyzny. Wkrótce rozniosły się pogłoski o jego bohaterskiej śmierci, a jego załamana żona Elisabeta odebrała sobie życie rzucając się z wieży. Jednak waleczny hrabia przeżył, a po powrocie popadł w rozpacz po stracie ukochanej. Kiedy zaś kler odmówił pochówku samobójczyni, Dracula obrócił się przeciw Bogu i ludziom, zmieniając się w okrutnego wampira.

AKT I

Obraz 1. Pożegnanie Jonathana

Londyn, koniec XIX w. Młody prawnik Jonathan wybiera się do Transylwanii, aby sfinalizować transakcję zakupu angielskiej posiadłości przez tajemniczego hrabiego Draculę. Przed wyjazdem wraz z narzeczoną Miną odwiedza dom jej przyjaciółki Lucy, aby pożegnać grono znajomych. Jej matka, pani Westenra jest chora na serce, dlatego jest otoczona troską ekscentrycznego profesora Van Helsinga. Zalotna Lucy ma dwóch adoratorów, arystokratę Arthura i psychiatrę doktora Sewarda, ale skłania się bardziej ku Arthurowi. Tymczasem Mina jest pełna złych przeczuć przed wyjazdem Jonathana do dalekiego kraju. Na pożegnanie ofiarowuje mu swoją podobiznę i dzieli się swym smutkiem z przyjaciółką.

Obraz 2. Przed zamkiem Draculi

Powóz z Jonathanem zatrzymuje się przed posiadłością hrabiego Draculi w Transylwanii. Wśród podróżnych jest również kobieta z niemowlęciem i małym chłopcem. Wysiadając, Jonathan zauważa niezrozumiały niepokój pozostałych pasażerów.

Obraz 3. Wieczerza u hrabiego

W zamku Draculi trwa wieczerza. Jonathan nie podejrzewa jeszcze, że to spotkanie wampirów, ale czuje się niekomfortowo napastowany przez kobiety. W końcu gospodarz odprawia swoje towarzystwo, a prawnik od razu przechodzi do interesów. Gdy finalizują transakcję, Jonathan niechcący kaleczy się w palec. Dracula jest podekscytowany i próbuje wyssać krew z jego dłoni. Nagle znajduje w torbie Jonathana podobiznę Miny i dostrzega jej niezwykłe podobieństwo do swojej zmarłej tragicznie, ukochanej żony Elisabety.

Kiedy znużony podróżą Jonathan zostaje sam w sypialni znów niepokoją go natrętne wampirzyce. Z opresji wyzwala go Dracula, odwracając ich uwagę widokiem przyniesionego niemowlęcia. Natarczywe zachowanie gospodarza wzbudza jednak niepokój Jonathana, dlatego postanawia go śledzić.

Tymczasem zrozpaczona matka, którą Jonathan spotkał w podróży, poszukuje u wrót zamku swoich zaginionych dzieci. Niestety siostry zakonne przyprowadzają tylko jedno z nich, bo niemowlę zaginęło bez wieści.

Obraz 4. Legowisko wampirów

Wampiry gromadzą się w mrocznym podziemiu zamku hrabiego i wiodą swój upiorny taniec. Dociera tam również Dracula, zamyka w skrzyniach półprzytomnych towarzyszy i zajmuje także swoje miejsce. Wchodzący ukradkiem Jonathan dostrzega już tylko domykające się wieko jego skrzyni, a kiedy zagląda do legowiska Draculi, ten próbuje wciągnąć go do środka. Ratuje go matka zaginionego niemowlęcia, która w poszukiwaniu dziecka pojawia się niespodziewanie w piwnicy z krzyżem w ręku. Dracula zatrzaskuje się w skrzyni, a dzielna kobieta uwalnia zszokowanego Jonathana.

AKT II

Obraz 1. Pacjent Renfield

W londyńskim szpitalu dla obłąkanych wśród podopiecznych doktora Sewarda jest osobliwy pacjent Renfield. Ma on obsesję na punkcie owadów i ptaków, które maniakalnie zjada. Jego wzmagająca się zawziętość niepokoi lekarza i przeraża pozostałych pacjentów. Wykazuje szczególną nerwowość, kiedy za oknem przemieszczają się tragarze przenoszący skrzynie Draculi z zamku w Transylwanii. W trosce o bezpieczeństwo pozostałych chorych doktor wyprowadza ich z sali, a za oknem pojawia się także sam Dracula. Renfield zaprasza go i deklaruje swoją uległość.

Obraz 2. Zaręczyny Lucy

Pani Westenra urządza zaręczyny swojej córki Lucy z Arthurem. Goście nie przeczuwają, że są obserwowani. Kiedy przenoszą się do ogrodu, wyczerpana tańcem Lucy zasypia. Wtedy pojawia się przy niej Dracula. Dawka świeżej krwi Lucy przywraca mu znów postać młodego hrabiego, który wtapia się niezauważony w powracające towarzystwo.

Widząc zemdloną Lucy jej matka prosi o interwencję doktora Sewarda i prof. Van Helsinga, który uchodzi za znawcę zjawisk nadprzyrodzonych. To on odkrywa ukąszenie na szyi Lucy i razem z Arthurem wyprowadza ją z salonu. Ale zabawa trwa nadal, a Mina zwraca uwagę na przystojnego nieznajomego. Dracula rozpoznaje w niej dziewczynę z medalionu Jonathana i uznaje, że jest ona wcieleniem jego ukochanej żony Elisabety. Ich relacja przeradza się we wzajemną fascynację.

Zatroskana stanem zdrowia córki pani Westenra żegna gości. Pozostaje jedynie Mina, zadziwiona swą niezrozumiałą słabością do obcego mężczyzny. Nagle zauważa lunatykującą Lucy, która zmierza wprost w złowieszcze ramiona Draculi. Spłoszony obecnością Miny, wampir pozostawia omdlałą ofiarę. Zaniepokojona Mina budzi przyjaciółkę uświadamiając sobie, że jej prześladowca to nieznajomy, który ją także dzisiaj zauroczył.

Pani Westenra i przyjaciele domu są zaniepokojeni słabością Lucy. Prof. Van Helsing podejrzewa, że to skutek działania wampira, dlatego próbuje zabezpieczyć dziewczynę przed ponownym niebezpieczeństwem. Girlandy z czosnku mają uchronić ją przed kolejnym atakiem siły nieczystej. Matka decyduje się czuwać przy osłabionej córce, ale kiedy zasypia znużona znów pojawia się Dracula. Przebudzona kobieta doznaje z przerażenia ataku serca, niszcząc niechcący zabezpieczenia profesora. Teraz już nic nie powstrzymuje wampira, który wypija resztkę krwi z bezwolnej Lucy.

Obraz 3. Powrót Jonathana

Jonathan wraca z Transylwanii i spotyka wytęsknioną Minę, której radość z powrotu ukochanego tłumi jednak żal po śmierci przyjaciółki i jej matki. Oboje odwiedzają szpital ich przyjaciela, gdzie spotykają Arthura i prof. Van Helsinga, z którym dr Seward konsultuje przypadek chorobowy Renfielda. Zauważają, że na widok Miny pacjent jest dziwnie ożywiony, choć wyczuwają raczej jego troskę niż agresję, jakby chciał ją ostrzec i chronić.

Przyjaciele dostają się do grobu Lucy, aby uchronić ją przed losem wampirzycy. Nie odnajdują jednak ciała dziewczyny. Tymczasem ona krąży po cmentarzu próbując zbliżyć się do Arthura, by napiętnować narzeczonego złowrogim pocałunkiem. W ostatniej chwili ochrania go jednak zapobiegliwy prof. Van Helsing, a dr Seward wbija osinowy kołek w serce wampirzycy. Zrozpaczony Arthur przyłącza się do unicestwienia wampirzycy i uwalniając tym ukochaną od wiecznego potępienia.

Obraz 5. Śmierć Draculi

Mina pragnie ochronić Renfielda przed zemstą wampira, ale przybywa za późno. Jej ponowne spotkanie z Draculą jest pełne pasji. Kiedy hrabia pokazuje jej portret Elisabety, Mina od razu dostrzega jej podobieństwo do siebie. Rozumie teraz ból Draculi i jego tęsknotę za zmarłą żoną. Wzruszona dziewczyna machinalnie poddaje się mocy wampira.

Nadchodzący przyjaciele są przerażeni tym widokiem, a zaskoczony wampir ucieka przed ich pogonią. Jedynie Jonathan pozostaje, aby chronić narzeczoną. Jednak Dracula pojawia się ponownie pod postacią starca i instynktownie lgnie do Miny jak do ukochanej żony. Jeden z przyjaciół rani go nożem, ale ona powstrzymuje go przed dalszymi ciosami. Pełna empatii dla nieszczęsnego hrabiego zdobywa się na niezwykły gest i czule całuje odrażającego wampira. Wzruszony starzec pragnie ustrzec ją przed własnym losem, dlatego błaga by pomogła mu umrzeć, uwalniając od wiecznej udręki. Gdy umiera znów młodym hrabią Draculą.